Religioznawstwo
Zagadnienia Religijne
Europa Pogańska
Azja
Hinduizm i odłamy
Judaizm i odłamy
Chrześcijaństwo i odłamy
Islam i odłamy
Afryka
Ameryka
Australia i Oceania

CHRZEŚCIJAŃSTWO - Kim byli apostołowie?

Fragment książki:

Krew z krwi Jezusa.

Święty Graal i tajemnica potomków Jezusa


*
 

KIM BYLI APOSTOŁOWIE?

Niewiele możemy dziś powiedzieć o obawach Jezusa, związanych z jego misją i walką o pozycję, głównie z powodu jego wielkiej skromności. Jezus doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że jego działalność nie spotka się z przychylnością panujących. Wiedział, że będą go zwalczać nie tylko Rzymianie, ale i żydowska starszyzna, potężny Sanhedryn. Mimo tych zagrożeń Jezus otwarcie głosił swoje przekonania: “Nie mniemajcie, że przyszedłem przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz" (Mt 10, 34).

W tych okolicznościach jest bardzo dziwne, że grupa zwyczajnych robotników zrezygnowała ze swoich dochodów dla przywódcy, który oświadczył: “I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego" (Mt 10, 22). W owych dawnych czasach nie było formalnej chrześcijańskiej służby, a Jezus nie obiecywał dochodów ani wysokiego statusu społecznego. Niemniej Ewangelie wskazują, że jego wysłannicy porzucili różne zajęcia i na ślepo wyruszyli w nieznane, by stać się “rybakami ludzi" (Mt 4, 19).

Kim byli owi tajemniczy apostołowie? Czy można zastosować szyfry skrybów z Kumran do tekstów Ewangelii, by lepiej zrozumieć tożsamość i cele tych ludzi?

Ostatnia wieczerz Ostatnia wieczerz - Hans Holbein

Łukasz (6, 13 i 10, 1) powiada, że Jezus wyznaczył w sumie 82 zwolenników – 70 wysłał do głoszenia nauki, a 12 tworzyło bezpośrednio otaczający go krąg. Dla czytelników Biblii nie jest tajemnicą, że apostołowie byli uzbrojeni – chociaż na lekcjach religii zwykle głosi się co innego. Naprawdę to Jezus na samym początku misji zadbał o ich bojowe zdolności mówiąc: “kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swą i kupi" (Łk 22, 36).

Wszystkie cztery Ewangelie zgadzają się, że Szymon był przy Jezusie pierwszy, a trzy Ewangelie w tym samym miejscu wspominają jego brata, Andrzeja. Ale między wersją Janową i Ewangeliami synoptycznymi jest pewna niezgodność co do miejsca powołania. Było to albo nad jeziorem Genezaret, gdzie Szymon i Andrzej naprawiali sieci, albo w Betabara, za Jordanem, podczas chrztu. Co więcej, relacje nie zgadzają się co do tego, kto był wówczas obecny. U Jana (l, 28-43) jest mowa o Janie Chrzcicielu, podczas gdy Marek (l, 14-18) twierdzi, że chrzest miał miejsce, kiedy Jan był zamknięty w więzieniu.

Relacja Jana jest niewątpliwie dokładniejsza, gdyż pierwsi uczniowie byli powoływani w marcu 29 roku. W Dawnych dziejach Izraela Józef Flawiusz z Galilei (ur. 37 r.) wskazuje, że Jezus rozpoczął duchowe obowiązki w 15 roku panowania cesarza Tyberiusza (czyli w 29 roku). Jana Chrzciciela oskarżono dopiero rok później, w marcu (co potwierdza Ewangelia według św. Jana 3, 24). Egzekucji na rozkaz Heroda Antypasa z Galilei dokonano we wrześniu 31 roku.

Łukasz (5, 11) za Markiem przytacza opowieść o powołaniu Szymona, ale nie wspomina o Andrzeju. Potem na scenie zjawiają się Jakub i Jan, synowie Zebedeusza. Marek i Łukasz oświadczają, że Jezus wezwał następnie do siebie Lewitę. Jednakże u Mateusza kolejny uczeń Jezusa nazywa się nie Lewita, ale Mateusz. U Jana pierwszy uczeń to Filip, który twierdził, że przyszedł z Betsajdy, miasta rodzinnego Szymona i Andrzeja. Z kolei Filip sprowadził do owczarni Natanaela z Kany. Od tej pory nie wspomina się o indywidualnych powołaniach.

Następnie jest powiedziane, że Jezus zgromadził wszystkich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu osobistych delegatów. Potem pojawiają się pewne niezgodności. Znikają Lewita i Natanael, Mateusz zaś pojawia się we wszystkich wyliczeniach. Ewangelie Mateusza i Marka wymieniają wśród dwunastu Tadeusza, podczas gdy inne Ewangelie tego nie czynią – z tym że u Łukasza i w Dziejach Apostolskich Judasz, brat Jakuba, należy do wybranej dwunastki, podczas gdy w innych księgach brak go w tym kontekście. Mateusz i Łukasz wprowadzają poza tym Szymona Kananejczyka, opisanego u Łukasza i w Dziejach jako Szymon Zelota (Szymon zwany Gorliwcem).

Marek opowiada, jak Jezus w jakiś czas po spotkaniu nadał bratu Andrzeja, Szymonowi, imię Piotr, ale Mateusz i Łukasz sugerują, że Szymon nosił je już wcześniej. Od Jana dowiadujemy się, że Szymon i Andrzej byli synami Jana, i że Jezus mówił o Jakubie i Janie (synach Zebedeusza) Boanerges (Synowie Gromu). U Marka i Łukasza celnik Lewita jest opisany jako syn Alfeusza; podczas gdy wśród ostatnich uczniów wymieniony jest Jakub, inny syn Alfeusza. Tomasz apostoł, stale pojawiający się w Ewangeliach, jest nazywany u Jana i w Dziejach Didymus (bliźniak).

Tylko Filip, Bartłomiej i Judasz Iskariota są wymieniani przez wszystkich ewangelistów.

Jest oczywiste, że apostołowie nie byli cielęcym stadkiem altruistów, którzy porzucili wszystko, by przyłączyć się do charyzmatycznego uzdrowiciela (nawet jeśli był królewskiego pochodzenia). Perspektywy Jezusa były niejasne i na tym etapie nie zdobył on jeszcze reputacji boga.

Jest oczywiste, że w Ewangeliach brakuje jakiejś istotnej informacji. Zapewne pominięto pewien ważny zapis, by nie budzić podejrzeń rzymskich namiestników, księgi spisano ponadto językiem przeznaczonym dla tych odbiorców, którzy potrafili czytać między wierszami. Na niektóre fragmenty zwracają naszą uwagę słowa: “Ten, kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha" (jak np. u Marka 4, 9). Mając to na względzie, wkroczymy teraz w świat szyfrów Nowego Testamentu stworzonych przez uczonych w Piśmie. Wprowadzi nas w ten świat wybitny znawca starożytnej sztuki translatorskiej dr Barbara Thiering. Przez blisko ćwierć wieku dr Thiering zajmowała się badaniami zwojów znad Morza Martwego i zapoczątkowała prace nad nowym odczytaniem Ewangelii. Na wstępie zajmiemy się apostołami, dzięki czemu łatwiej nam będzie określić polityczną rolę Jezusa, mesjańskiego następcy króla Dawida.

 

Jakub i Jan

Jezus mówi o Jakubie i Janie (synach Zebedeusza) używając opisowego greckiego słowa Boanerges (Synowie Gromu) (Mk 3, 17). Jest to przykład zakodowanej informacji przeznaczonej dla wtajemniczonych. “Grom" i “Błyskawica" to tytuły dwóch wysokich rangą duchownych w Świątyni. Te symboliczne tytuły odwołują się do cudu na górze Synaj opisanego w Księdze Wyjścia (19, 16) – gdy gromy i błyskawice otoczyły zbocza, a Mojżesz udał się z obozowiska na spotkanie z Bogiem. Świątynia była przybytkiem Arki Przymierza (Wj 25,8), a świątynia esseńczyków mieściła się w klasztorze Mird, 14 km na południowy wschód od Jerozolimy – niegdyś fortecy Hasmoneuszy.

Mąż znany Jezusowi jako “Grom" to Jonatan Annasz, syn Ananusza, saducejski najwyższy kapłan w latach 6-15 n.e. Jonatana (co oznacza “Jehowa dał") nazywano również Natanaelem (“Dar Boga"), co w istocie znaczy to samo. Jego odpowiednikiem i politycznym rywalem, znanym jako “Błyskawica" był Szymon Mag (zwany też Zebedeuszem/Zebediaszem – “Jehowa daje") wpływowy zwierzchnik samarytańskich magów. Jest lepiej znany w Ewangeliach jako Szymon Kananejczyk lub Szymon Zelota (pod tym imieniem jest omówiony w kolejnych ustępach).

Czy Jakub i Jan byli “Synami Gromu" (Jonatana Annasza) czy “Synami Błyskawicy/Zebedeusza" (Szymona Maga)? Odpowiedź brzmi – obu, nie z urodzenia, ale z nadania. Jako Boanerges Jakub i Jan byli duchowymi synami kapłana Ananusza; podlegali również Szymonowi, który w stosownym czasie miał objąć najwyższy urząd patriarchalny – “Ojca".

Dzięki takiemu odczytaniu dowiadujemy się o społecznym prestiżu apostołów. Nawet Jakub i Jan, określani jako “Rybacy", okazują się prominentami w społeczności hellenistycznej. Ale czemu zostali opisani (wraz z Piotrem i Andrzejem) na łodziach rybackich? Jan odwołuje się do symbolicznego znaczenia połowu ryb, który jest tradycyjną częścią rytuału chrztu.

Poganie, którzy pragnęli przyłączyć się do plemion żydowskich, mogli wziąć udział w chrzcie, ale nie mogli być ochrzczeni w wodzie. Mogli oni otrzymać błogosławieństwo kapłańskie dopiero po tym, jak wydobyto ich w wielkich sieciach na pokład łodzi. Kapłanów dokonujących chrztu nazywano “Rybakami". Zarówno Jakuba, jak i Jana wyświęcono na Rybaków, ale Szymon i Andrzej zaliczali się do nieoświeconych wybieraczy sieci (poławiaczy ryb). Jezus obiecał im kapłaństwo, odwołując się do swojej liberalnej doktryny, powiedział: "sprawię, że staniecie się rybakami ludzi" (Mk l, 17).

 

Ostatnia wieczerz Ostatnia wieczerz - Jacopo Bassano

 

Apostołowie wyraźnie nie byli obszarpaną garstką cnotliwych wiernych, ale wpływową Radą Dwunastu podporządkowaną najwyższemu przywódcy, Jezusowi Chrystusowi (królowi). Dopiero dużo później ten rzeczownik pospolity, znamionujący władzę – chrystus – zyskał status imienia własnego. Warto w tym miejscu przypomnieć, że kumrańska Reguła wspólnoty podkreśla wagę Rady Dwunastu w zachowaniu ojczystej wiary.

 

Szymon Zelota

Szymon Mag (lub Zebedeusz) był przywódcą magów z zakonu Zachodnich Manassytów, kapłańskiej kasty samarytańskich filozofów, którzy uznawali Jezusa. To właśnie ich ambasadorowie (magowie lub mędrcy) złożyli hołd Dzieciątku Jezus w Betlejem. Szymon był obdarzony niezwykłymi umiejętnościami, manuskrypty o jego życiu opowiadają o kosmologii, naturalnym magnetyzmie, lewitacji i psychokinezie [poruszaniu przedmiotów siłą woli. Był zdecydowanym zwolennikiem wojny z Rzymem i w związku z tym znano go jako Szymona Kananitę (gr. fanatyk). Później mylnie przetłumaczono to jako Kananejczyka. Spośród apostołów Jezusa Szymon miał niewątpliwie najwyższy status społeczny. Był ponadto zręcznym przywódcą zelotów i często nazywano go Szymon Zelota. Zeloci byli to bojownicy mszczący się na Rzymianach za zagarnięcie ich dziedzictwa i terytorium. W oczach okupantów zeloci byli po prostu lestai (bandytami).

Z powyższego wynika, że apostołowie są osobami o dużo większym znaczeniu społecznym niż to, które znamy z popularnych przekazów, ale ich cel jest identyczny: wspomożenie i obrona uciskanych w ojczyźnie. Większość apostołów należała do grupy wykształconych kapłanów, terapeutów i nauczycieli; głosili więc prawdę, szerzyli wiedzę i propagowali dobroć.

 

Judasz Iskariota

Innym znanym przywódcą nacjonalistycznym był Judasz, przywódca mężów uczonych w Piśmie. Zwoje znad Morza Martwego powstały pod nadzorem Judasza i jego poprzednika, zapalczywego Judasza z Galilei, założyciela zelotów. Judasz miał wykształcenie, był ponadto przywódcą Wschodnich Manasseańczyków i generałem Kumran. Rzymianie dali mu przydomek Sikariusz – Zabójca (sica – morderczy, zakrzywiony sztylet). Grecka forma przezwiska to Sikariotes, co zniekształcone przeszło w “Iskariota".

Chociaż zawsze wymieniany na końcu listy apostołów, Judasz Sikariota ustępował rangą tylko Szymonowi Zelocie.

 

Tadeusz, Jakub i Mateusz

Lebeusz Tadeusz jest opisany jako syn Alfeusza i bywa również nazywany Judaszem (Teudaszem) w dwóch Ewangeliach. Wpływowy przywódca wspólnoty i kolejny dowódca zelotów. Przez ponad 50 lat, od 9 roku n.e. Tadeusz był głową terapeutów [uzdrowicieli, oczekujących], ascetycznego sprzysiężenia, zawiązanego podczas egipskiej okupacji Kumran. Tadeusz był pobratymca ojca Jezusa, Józefa i brał udział w powstaniu przeciwko Poncjuszowi Piłatowi w 32 roku n.e.

Jakub, ponoć syn Alfeusza, był faktycznie Jonatanem Annaszem, przywódcą partii “Gromu". Jego przyjęte imię, Jakub, było patriarchalnym tytułem. Podobnie jak imiona aniołów i archaniołów nadawano najwyższym kapłanom, tak imiona patriarchów żydowskich żyły wewnątrz starszyzny. Przywodził im triumwirat wyznaczonych urzędników, którzy przybierali tytularne imiona Abrahama, Izaaka i Jakuba. Jonatan Annasz był więc patriarchą Jakubem.

Mateusz (nazywany Lewitą) również był opisywany jako syn Alfeusza. Był to Mateusz Annasz (brat Jonatana) – później najwyższy kapłan od 42 roku n.e., aż do złożenia z urzędu przez Heroda Agrypę I. Mateusz był osobiście zainteresowany rozpropagowaniem dzieła Jezusa i aktywnie wspierał spisanie Ewangelii, obdarzonej jego imieniem. Jako następca Jonatana był głównym kapłanem lewitów i miał nominalny tytuł Lewita. Był również jerozolimskim publikaninem (dzierżawcą podatków), odpowiedzialnym za zbieranie podatków publicznych od żydów, którzy osiedlili się poza ojczyzną, ale nadal podlegali prawu podatkowemu. Dochody z Azji Mniejszej zbierali lewici i składali w skarbcu w Jerozolimie. “I odchodząc stamtąd, ujrzał Jezus człowieka, siedzącego przy cle, imieniem Mateusz" (Mt 9, 9). A Łukasz pisze o tym tak: “A potem wyszedł i ujrzał celnika, imieniem Lewi, siedzącego przy cle" (Łk 5, 27).

Tadeusza, Jakuba i Mateusza (Lewitę) nazwano “synami Alfeusza", ale nie byli oni braćmi. “Syn" oznacza tu “zastępca". Samo “Alfeusz" nie ma związku z osobą ani z miejscem, gdyż alphaeus to po prostu sukcesja.

 

Filip, Bartłomiej i Tomasz

U Jana czytamy (l, 45-49), że Filip to bliski Jonatana Annasza (znanego też pod imieniem Natanael). Nieobrzezany poganin – prozelita – był głową zakonu Szema. Koptyjska “Ewangelia Filipa" nosi jego imię.

Bartłomiej (znany również jako Jan Marek) to ewangeliczny i polityczny towarzysz Filipa. Był przywódcą prozelitów, urzędnikiem i wpływowym egipskim terapeutą w Kumran.

Ewangelie niewiele mówią o Tomaszu, zaliczał się on do najbardziej wpływowych chrześcijańskich ewangelistów, wygłaszał kazania w Syrii, Persji i Indiach. W końcu został zakłuty włóczniami w Mylapore, w pobliżu Madrasu. Tomasz – pierwotnie książę krwi Filip – urodził się w rodzinie Heroda, ale stracił prawo dziedziczenia, kiedy król Herod rozwiódł się z matką Filipa, Mariamne II, po tym jak usiłowała go zgładzić. Przyrodni brat Filipa, Herod Antypas, został później tetrarchą Galilei. Ludzie drwiąc kojarzyli księcia Filipa z Ezawem – synem Izaaka, który utracił prawa pierworództwa i błogosławieństw ojcowskie na rzecz brata bliźniaka, Jakuba (Rdz 25-27) – i nazywał go Teoma (aram. bliźniak); w greckim przybrało to formę Thoma i czasem bywało tłumaczone jako Didymus (gr. bliźniak).

 

(Szymon) Piotr i Andrzej

Mamy tu do czynienia z dwoma apostołami, w tradycji uważanymi za najwybitniejszych, natomiast w tym układzie umieszczeni zostali oni na końcu. Kolejność, w jakiej przedstawiono apostołów w tym rozdziale jest odwrotna niż w Ewangelii. A to dlatego, że Tadeusz, Szymon Zelota i Judasz Sikariota (Iskariota) byli o wiele potężniejsi Nie przypadkiem ci, co spisywali Ewangelie, dokonali zmiany układu  – w ten sposób odwracali uwagę Rzymian od tych apostołów, którzy zajmowali poczesne miejsce w hierarchii społecznej.

I tak tablice apostołów zwykle zaczynają się od najmniej wpływowych członków, Piotra i Andrzeja, zwykłych wieśniaków, esseńczyków nie sprawujących żadnych urzędów publicznych. Jako że byli “poławiaczami ryb", nie “rybakami", ich rola podczas rytuału chrztu była ściśle świecka: ciągnęli sieci, ale nie wykonywali funkcji kapłańskich, do tego mieli prawo wyświęceni “rybacy", Jakub i Jan


Niski status społeczny Piotra i Andrzeja miał wielką wartość dla Jezusa. Dzięki temu obaj bracia mogli poświęcić sprawie więcej czasu niż inni zajęci pracą kaznodziejską lub sprawowaniem urzędu. W rezultacie Piotr stał się prawą ręką Jezusa i najwidoczniej świetnie wywiązywał się z obowiązków, skoro dostał przydomek Kefas (Skała).

W "Ewangelii Tomasza" Jezus nazywa Piotra swoim strażnikiem. Po stracie żony Piotr stał się znaczącym ewangelistą. Mimo okresowych sporów z Jezusem po jakimś czasie zyskał ważną pozycję – na nim spoczęła największa odpowiedzialność za szerzenie Dobrej Nowiny w Rzymie. Został męczennikiem, ukrzyżowanym podczas prześladowań chrześcijan za cesarza Nerona.


Data utworzenia: 08/06/2008 @ 21:47
Ostatnie zmiany: 01/02/2021 @ 03:09
Kategoria : CHRZEŚCIJAŃSTWO
Strona czytana 16484 razy


Wersja do druku Wersja do druku

 

Komentarze


Komentarz #1 

autor : jarek 14/06/2010 @ 11:17

Ma to sens.
Mógłbym zycie poświęcić na szukanie PRAWDY o Prawdziwym Bogu,którego imię zostało zakryte...Jezusa nazywają bogiem...to pytam!!! Do którego boga sam się modlił,z jakim bogiem rozmawiał, np o Ogrójcu -Mat.26:39,przed wskrzeszeniem Łazarza(Jana11:41) i gdy umierał(Mat.27:46) ??Jezus powiedział co spotka tych,którzy do Niego będą się modlić:,,Nigdy was nie znałem.Odejdźcie ode mnie wy,którzy dopuszczacie się nieprawości".(Mat.7:23)
 
Trzecie Oczko
0-La_Maison_carree.JPGbocca.jpg0-garni.jpgjuno.pngvenus-genetrix-coin.jpg0-meduza.jpg0-lupa.jpg0-ara-p.jpggenii_2.jpg0-Tempio_di_Iside.JPG0-lar.jpgdivina-augusta-coin.png0-august.jpg0-TempioVesta.jpg0-maison-carree.jpg0-maisone-carree-2a.jpgdivus-augustus-Gold_Coin.jpgkybele.jpg0-aura_velificans_su_cigno.jpgdivus_julius-coin.jpg0-satiro-danzante.jpgmaxim-pontif-coin.png0-Memento mori-Naples.jpgarval.jpgmatri-magnae-coin.jpgvespasan-caduceus.jpg0-lararium.jpg0-ap6.jpgmoneta-rzym-caduceusz.jpg0-Vestal_Palatino.jpgcaesar-flamin-coin.jpg0-sol-invictus-1.jpg0-Baalbek-Bacchus.jpgA_HIRTIUS-coin.jpg0-janus.jpgnero-coin.jpg0-Suovetaurile_Louvre.jpgswiatynia-saturna-rome.jpg0-Mitreo_Ostia.jpg0-cupid-pom.jpgTemplo_de_Augusto_Pula.jpg0-panteon.jpg0-Clipeus_Helios_Terme.jpg0-nimes-the-maison-carree.jpgDenarius-Volteia-Roman-coin.jpg0-bacchus.jpg0-scul.jpgpanteon-capitel-bm.pngAugus-Pontifex Maximus.jpg0-tempio_di_minerva_assisi.jpg0-panteon2.jpgpontifex-coin.jpg0-mitra.jpg0-Apollo Sol.jpgdiana-efeska-coin.jpghades.jpg0-westalka.jpgClipeus_Selene_Terme.jpg0-telllus.jpegforum_romanum.pngcaracalla-serpent-coin.jpg0-Ara_Pacis_Rom.jpgluk-konstantyna.jpg0-Columns-Nimes.JPG0-lararium2.jpg
Rel-Club
Sonda
Czy jest Bóg?
 
Tak
Nie
Nie wiem
Jest kilku
Ja jestem Bogiem
Ta sonda jest bez sensu:)
Prosze zmienić sondę!
Wyniki
Szukaj



Artykuły

Zamknij => WISZNUIZM <<==

Zamknij - Japonia

Zamknij BUDDYZM - Lamaizm

Zamknij BUDDYZM - Polska

Zamknij BUDDYZM - Zen

Zamknij JUDAIZM - Mistyka

Zamknij NOWE RELIGIE

Zamknij NOWE RELIGIE - Artykuły Przekrojowe

Zamknij NOWE RELIGIE - Wprowadzenie

Zamknij POLSKA POGAŃSKA

Zamknij RELIGIE WYMARŁE - Archeologia

Zamknij RELIGIE WYMARŁE - Bałtowie

Zamknij RELIGIE WYMARŁE - Manicheizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Konfucjanizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Satanizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Sintoizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Taoizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Zaratustrianizm

-

Zamknij EUROPA I AZJA _ _ JAZYDYZM* <<==

Nasi Wierni

 6500210 odwiedzający

 70 odwiedzających online