Dźinizm, który obecnie liczy w Indiach ok. 4 mln wyznawców, założony został w VI w. p.n.e. przez współczesnego Buddzie Mahawirę.
![](photo/000-symbole_religii/dzinizm-ahimsa.gif)
Dźiniści wierzą, że wyzwolenie można osiągnąć jedynie dzięki całkowitej czystości duszy. Czystość oznacza pozbycie się całego karmanu, czyli materialnej powłoki wytworzonej przez czyny człowieka, która wiąże się z jego duszą. Stosując różne umartwienia (w postaci postów, medytacji, przebywania w miejscach odosobnienia), można zrzucić karman i oczyścić duszę. Najważniejsze jest właściwe postępowanie, a ta możliwość dana jest jedynie mnichom (zwykli ludzie są jej pozbawieni). Fundamentalne znaczenie w obowiązku właściwego sposobu postępowania ma
ahimsa (unikanie przemocy), zarówno w czynach, jak i w myślach.
![](photo/000-symbole_religii/dzinizm-hinduizm-swastyka.gif)
Religijna dyscyplina obowiązująca świeckich nie jest tak surowa, jak ta przeznaczona dla mnichów. Niektórzy mnisi chodzą nago i używają własnych dłoni jako żebraczych miseczek. Inni, przestrzegający mniej surowych reguł, mogą posiadać minimum rzeczy osobistych, między innymi miotełkę, którą zamiatają przed sobą drogę, by uniknąć nadepnięcia jakiejkolwiek żyjącej istoty, a także kawałek materiału, którym zasłaniają sobie usta, by nie wpadł do nich żaden owad.
![](http://z.about.com/d/altreligion/1/0/C/9/9/gettyjaintemple.jpg)
Z zewnątrz dźinijskie świątynie przypominają hinduistyczne obiekty sakralne, jednak wewnątrz znajduje się mnóstwo ozdób, pozostających w zadziwiającej sprzeczności z ideą ascetycznych umartwień. Częściowo tłumaczy to dźinijska koncepcja, że piękno ukryte jest wewnątrz. Wspólnota dźinijska jest bogata i wierzy, że nakłady finansowe na świątynie umacniają jej czystość.