Religioznawstwo
Zagadnienia Religijne
Europa Pogańska
Azja
Hinduizm i odłamy
Judaizm i odłamy
Chrześcijaństwo i odłamy
Islam i odłamy
Afryka
Ameryka
Australia i Oceania

PODRÓŻE z Arhatem - Uśmiech Niebios



Michał Pędracki
UŚMIECH NIEBIOS

Jest 23.50. Koniec lipca. W Polsce o tej porze jest bardzo ciemno. Ale tu w Jakucku, niecałe 500 km na południe od koła podbiegunowego, niebo jedynie delikatnie różowieje. To moja ostatnia „noc” tutaj. Jutro lecę na północ do Batagaju w Górach Wierchojańskich, jednego z najzimniejszych miejsc półkuli północnej.

       Niedawno wróciłem z wyprawy do wilujskiego ułusu w centralnej Jakucji. Był to jeden z etapów mojej podróży w poszukiwaniu świata dawno utraconego przez człowieka Zachodu. Świata przepełnionej sacrum przyrody, gdzie ludzie, duchy, zwierzęta i rośliny żyją w doskonałej Kosmicznej Harmonii. Świata, w którym zerwanie bez potrzeby kwiatu jest grzechem. Świata pięknego, ale i groźnego zarazem. Harmonia bowiem jest bardzo delikatna. Jakiś duch, człowiek, czy zwierzę może ją bardzo łatwo zniszczyć. Skutki takiego zaburzenia równowagi są zazwyczaj fatalne. Niebiańskie Bóstwo jednak nie zostawiło ludzi samych sobie i zesłało szamana, jednostkę, która może przywrócić stan pierwotny przyjmując na siebie wszelkie konsekwencje destrukcyjnych działań. Szamani mają szczególną moc, ale ich życie jest przepełnione równie szczególnym cierpieniem. Jakże to dalekie od potocznego obrazu szamanizmu propagowanego przez różnych „neoszamanów” Zachodu. Według nich szamanizm to nic innego jak swego rodzaju „radosne poszukiwanie wizji dla niej samej”. Kolejny przykład międzykulturowego nieporozumienia, a może celowego zafałszowania mającego na celu wmówienie odbiorcom, że oferowane właśnie tandetne szkiełko jest szlachetnym kamieniem.
       W mojej podróży będącej jednocześnie podróżą w głąb samego siebie odnajdowałem do tej pory przede wszystkim zgliszcza, ruiny i kamienie nagrobne tego świata. Na grobach jednak zawsze tlił się, troskliwie podsycany znicz nadziei, że jeszcze nie wszystko umarło.
       Niebo różowieje. Jest ciepło. Mam trochę gorączki i mogę mówić tylko szeptem. Zaszkodziła mi kąpiel w jeziorze w tajdze. Wylatuję jutro o 8 rano. Czeka mnie dwie godziny podróży samolotem, który swoje najlepsze lata ma już dawno, dawno za sobą. Nie mam pojęcia, co mnie spotka na dalekiej północy, nigdy tam nie byłem, nikogo nie znam. Czy tam też znajdę tylko kamienie nagrobne?
       Patrzę przez otwarte okno jednego z pokojów akademika w Jakucku na coraz dziwniejsze kształty obłoków. Stoi koło mnie Lisa. Nie jest Jakutką przyleciała na kongres naukowy do Jakucka z Jamału. Ona też jutro odlatuje. O szóstej rano. Lisa jest Nenką. Sięga mi zaledwie do brody. Poznaliśmy się przed kilkunastoma godzinami. Przez ostatnie kilka godzin rozmawialiśmy o idei odkupienia i ofiary w szamaniźmie. Lisa mimowolnie reaguje na mój szept i również zaczyna szeptać. Mówi, że jest szczęśliwa, że tu przyjechała, bo mogła zobaczyć ulice pełne ludzi o twarzach bardzo podobnych do jej twarzy. Ludzi o skośnych oczach, wystających kościach policzkowych i skórze barwy mniej lub bardziej dojrzałej brzoskwini; ludzi mówiących swobodnie w swoim własnym języku. Mówi, że to miło widzieć miejsce gdzie tak wyglądający ludzie nie są dyskryminowani, miejsce gdzie mogą bez przeszkód używać swojego języka. Lisa ma nadzieję, ale jest smutna. Bardzo dobrze zdaje sobie sprawę z tego, że jej lud umiera.
       - Kiedy stracimy nasz język, przestaniemy istnieć. Nikomu nie zależy na zachowaniu naszej kultury. Mnie nie chcą dać nawet pracy w muzeum kultur rdzennych ludów Syberii. Jestem Nenką i jestem naukowcem a zatrudnili Ukrainkę, która nic o nas nie wie – szepcze.
       - Cały materiał, który zebrałam w tundrze, pewnie przepadnie. Co przekażemy naszym dzieciom i wnukom?
Lisa ma tylko 27 lat, ale teraz ma w sobie coś ze starej, zrezygnowanej kobiety. Jej skośne oczy o intensywnie zielonej barwie matowieją. Jednak tylko na moment. Za chwilę rozjarzają się dziwnym blaskiem.
       - Zobacz ta chmura wygląda jak Anioł – szepcze.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

    Samolot odwołano. Burza w Górach Wierchojańskich. Jeszcze jeden dzień w Jakucku. Następnego dnia wszystko w porządku. Wsiadam do starego An-25. Startujemy z nieznacznym opóźnieniem. Patrzę z góry na Lenę, która pod Jakuckiem ma 10 km szerokości i na drewniane domki, które mnie tak zdziwiły, kiedy je zobaczyłem po raz pierwszy z okna samolotu w zeszłym roku. Do głowy mimowolnie przychodzą mi myśli o częstych katastrofach lotniczych w północno-wschodniej Syberii. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się być drzemka. Jak człowiek śpi to nie czuje, że się boi.
       Budzę się na kilkanaście minut przed lądowaniem. Wyglądam przez okienko, szukając pasa startowego. Bezskutecznie. Jednak samolot wyraźnie obniża lot. Pasa dalej nie widać. Ostatecznie lądujemy na pasie ubitej ziemi w środku tajgi. Chociaż to jeszcze lipiec i dwunasta w południe temperatura na tym leśnym lotnisku wynosi tylko + 8 stopni C. Na końcu polany czeka na mnie Nadia, pracownica lokalnej administracji. Nadia jest młodziutka i zgodnie z modą ubrana w koszulkę odsłaniającą brzuch. Nie przeszkadza jej temperatura. Dla niej to prawie upał. Zimą temperatura spada tu czasami do – 70 stopni C. – 60 stopni C to norma.
    Po dwóch dniach w Batagaju wyruszam w góry wraz z ekspedycją biologów z Uniwersytetu w Jakucku. Co jakiś czas spotykamy w tajdze tzw. szamańskie drzewa.
       Szamanizm, używając sobie tylko właściwego systemu pojęciowego, wypracował bardzo rozbudowane techniki umożliwiające jednostkom o szczególnych predyspozycjach, kontrolowane podróże w głąb, czegoś, co współczesna zachodnia psychologia głębi nazywa archetypową nieświadomością zbiorową. W opisie tych podróży używa symboliki Dolnego, Środkowego i Górnego Świata oraz axis mundi – Kosmicznej Osi je łączącej. Axis mundi należy do mistyczej architektury Kosmosu. Jednakże różne realnie istniejące obiekty mogą ją symbolizować i aktualizować. Tak pojmowaną axis mundi może stać się np. jakucki koniowiąz, centralny filar jurty, czy też drzewo w tajdze, zwykle brzoza. Szamańskie podróże między światami możliwe są tylko dzięki axis mundi. Stąd wszystkim rytuałom z nimi związanym musi towarzyszyć symbolika Osi Kosmicznej. Dlatego odprawia się je np. w bezpośrednim sąsiedztwie drzewa, koniowiązu itp. Drzewo przy którym taki obrzęd miał miejsce, staje się obiektem sakralnym na stałe. Miejsce gdzie mistycznie została przerwana granica między światami jest odtąd miejscem szczególnym. Podobny sposób postrzegania mistycznej rzeczywistości odnajdujemy w Biblii w opowieści o śnie Jakuba. Patriarcha śni o drabinie po której wstępują i zstępują aniołowie. Drabina to kolejny symbol axis mundi (symbolika axis mundi, choć typowa dla szamanizmu wykracza poza niego i odnajdujemy ją we wszystkich religiach). Po przebudzeniu Jakub uznaje, że kamień na którym trzymał głowę podczas snu jest miejscem gdzie została przerwana granica między światami i uznaje go za święty. By to wyrazić namaszcza kamień oliwą. Tą samą zasadę myślenia widzimy w sposobie traktowania szamańskich drzew. Zamiast wylewania oliwy drzewa takie zwykle obwiesza się różnokolorowymi szmatkami, oraz składa się w ich pobliżu prezenty dla duchów. Bardzo podobnie do szamańskich drzew, wyglądają drzewa na których powieszono szmatki lub wokół których złożono dary dla duchów opiekunów miejsca. Zwykle dary i szmatki umieszcza się w okolicy miejsc gdzie na wędrowca mogą czyhać jakieś szczególne niebezpieczeństwa.
    Również nasz ewenski przewodnik okazuje wyraźny szacunek dla duchów. Pewnego dnia patrzy ze zgorszeniem jak studentka botaniki, Paula wycina w tundrze kawał porośniętej chrobotkiem reniferowym ziemi. Mówi, że to źle kaleczyć ziemię. Może tu jest mniej grobów starego świata niż na południu?
    Zatrzymujemy się na postój na małej polance w lasotundrze. Jesteśmy zmęczeni, codziennie idziemy przez wiele godzin, niosąc na plecach sprzęt i jedzenie. Góry tutaj mają ok. 2 – 2,5 tys. metrów n.p.m. Namioty często rozbijamy na gołoborzach. Namiot na gołoborzu rozbić trudno, a jeszcze trudniej się w nim wyspać. Tym bardziej, że temperaratura w ciągu tych, dziwnych dla mnie, białych nocy spada do kilku zaledwie stopni C powyżej zera, aby w dzień ok. czternastej osiągnąć pułap 35-40 stopni C. Krótkie okresy przerwy w marszu są, więc przez wszystkich przyjmowane z ulgą. Zwykle kładziemy się wprost na ziemi, nie zważając na chmary komarów. Na szczęście w górach komarów jest nieporównanie mniej niż na równinach centralnej Jakucji. Tam taki odpoczynek byłby raczej niemożliwy. Obok mnie leży Nerguyana, botanik z Uniwersytetu w Jakucku. Ma klasyczne rysy syberyjskiej autochtonki. Pochodzi z zachodniej Jakucji. Jej uroda przywodzi na myśl meksykańskich Indian, których przodkowie przecież też pochodzili z Syberii. Przodkowie Jakutów, przybyli, co prawda z południa z okolic jeziora Bajkał i bardziej przypominają Mongołów, jednak zajęli oni centralną równinę Tujmady. Wokół, na północy, południu, wschodzie i zachodzie w dalszym ciągu mieszkają Ewenkowie, Ewenowie, Jukagirzy, Koriacy i inne rdzenne ludy przybyłe tutaj jeszcze w paleolicie.
    Nerguyana patrzy w niebo. Wciąga głęboko powietrze.
    - Dobrze leżeć na ziemi. Czujesz Moc Kosmosu? Dobrą Moc Ziemi, Moc Nieba. Tam na górze nie ma żadnego dziadka z brodą, który na nas patrzy i zapisuje w książce, co zrobiliśmy. Ale Moc jest na pewno. Wszystko, co jest, wszystko, co nas spotyka ma sens. Teraz to wiem. Przez długie lata komuniści chcieli zniszczyć naszą kulturę i naszą religię. Nie wierzyliśmy w nic. Teraz mamy bałagan w głowach, ludzie robią tu straszne rzeczy, bo nie mają w niczym oparcia. Nie są Rosjanami, ale nie są już też Jakutami. Kim my jesteśmy? Ja próbuję żyć jak moi przodkowie, ale czy to jest jeszcze możliwe?
    Myślę o tym, co mówi, przypomina mi się pewna stara kobieta z centralnej Jakucji. Jej ojciec był potężnym szamanem, ludzie go szanowali i mu ufali, jego grób dalej otaczany jest ogromnym szacunkiem. Większość swego życia spędził w sowieckich więzieniach…
    Nerguyana przygląda się przepływającym chmurom. Jej czarne oczy są pełne słonecznego światła.  
    - Popatrz Niebo się uśmiecha.

Nadesłane przez:
Michał Pędracki

Wszystkich zainteresowanych podróżami zapraszam do kontaktu mailowego: mpedracki@wp.pl
Odpowiem natychmiast, jeśli tylko nie będę w tym czasie w podróży.



Data utworzenia: 02/01/2010 @ 01:59
Ostatnie zmiany: 15/06/2011 @ 10:03
Kategoria : PODRÓŻE z Arhatem
Strona czytana 9368 razy


Wersja do druku Wersja do druku

 

Komentarze

Nikt jeszcze nie komentował tego artykułu.
Bądź pierwszy!

 
Trzecie Oczko
prawoslawne-krzyze.jpg402462_85_th.jpglampy-prawoslawne.jpgPatmos_church.jpg0-cebule2.jpg0-Our Saint Petersburg.jpg0-christ-the-saviour.jpg0-st-isaac-cathedral.jpg1170761.jpgprawoslawny-koszyczek.jpgba4ko_1.jpg23359664.jpg0-moskwa.jpg0-cebule3.jpg0-sofia.jpgmoscow14.jpgcyryl_metody.jpgprawoslawny-haft.jpgMastichari_Kos_Greece.jpg0-monas.jpg0-Savior of Spilled blood.jpg0-bochu.jpgprawoslawny-pop.jpg0-Trinity Lavra.jpg0-petersburg.jpgkrzyz-prawoslaawie.jpg0-Novgorod.jpg0-lodz2.jpg0-cerkiew.jpgRhodos_Agios_Nikolaos_Foundoukli.jpgkarlowe-wary.jpg0-The_Trinity_Cathedral.jpg0-moscow-2.jpg0-vladimir-church-2.jpgKalymnos_Emporeios.jpgAgios_Theologos_Kos.jpgprawoslawna-ikona.jpgprawoslawne-swiece.jpgDafni_Christ.jpgbazylika_Paros.jpgRhodos_Asklipio_Church.jpgLavra_Easter.jpg0-Belgrade.jpg0-archangel.jpg0-ortho4.jpg0-cerkiew-5.jpgcerkiew_turzansk.jpg0-cerkiew2.jpgalexei-ii.jpgOrthodox_Brno.jpg0-dome-cross2.pngPanagia_Vrisiani_Mesochori.jpgprawoslawny-slub.jpgSaint_Michael_Smichov.jpgkosciol-prawoslawny.jpgAgioi_Asomatoi-Athens.jpg0-cebule.jpeg0-dome-cross.pngprawoslawny-krzyz.jpg0-Nicholas_in_Kronstadt.jpgprawoslawny-slub-korony.jpgsvkanstanty_and_alena_kopia.jpg0-StPetersburg.jpg141t.gifnaksos.jpg0-st-basils-moscow-3.jpgprawoslawny-ornat.jpg0-Church Trinity.jpgbatiuszka.jpggrecki-prawoslawny.jpgPanagia_Damiotissa_Naxos_Greece.jpg0-Belogorsk Monastery.jpg0-prawoslawie2.jpg
Rel-Club
Sonda
Czy jest Bóg?
 
Tak
Nie
Nie wiem
Jest kilku
Ja jestem Bogiem
Ta sonda jest bez sensu:)
Prosze zmienić sondę!
Wyniki
Szukaj



Artykuły

Zamknij => WISZNUIZM <<==

Zamknij - Japonia

Zamknij BUDDYZM - Lamaizm

Zamknij BUDDYZM - Polska

Zamknij BUDDYZM - Zen

Zamknij JUDAIZM - Mistyka

Zamknij NOWE RELIGIE

Zamknij NOWE RELIGIE - Artykuły Przekrojowe

Zamknij NOWE RELIGIE - Wprowadzenie

Zamknij POLSKA POGAŃSKA

Zamknij RELIGIE WYMARŁE - Archeologia

Zamknij RELIGIE WYMARŁE - Bałtowie

Zamknij RELIGIE WYMARŁE - Manicheizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Konfucjanizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Satanizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Sintoizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Taoizm

Zamknij RELIGIE ŻYWE - Zaratustrianizm

-

Zamknij EUROPA I AZJA _ _ JAZYDYZM* <<==

Nasi Wierni

 6499491 odwiedzający

 78 odwiedzających online